|
Jest inaczej niż było do tej pory. Był u mnie w domu, pokoju. Leżał na moim łóżku, przykryty był moim kocem, a swoją głowę opierał o moją poduszkę. Siedział na moim fotelu, pisał na mojej klawiaturze, otwierał moje okno. Przez jakiś czas był bardziej w moim życiu niż ktokolwiek... Dzięki tej chwili stał się najbliższym chłopakiem na świecie. Chwila- a wystarczyło, aby ściany, poduszki, koce, wszystko wsiąknęło zapach Jego perfum i w każdej chwili mi o Nim przypominały. Wystarczyła chwila, a ściany i wszystkie przedmioty w pokoju tak bardzo i dokładnie zapamiętały Jego rysy twarzy, by teraz za każdym razem, na każdym kroku i na co nie spojrzę widziała Jego patrzącego się na mnie i tak cholernie słodko uśmiechającego się. / badznazawsze
|
Dodaj komentarz
