|
Widzę jak na mnie patrzysz... To nie miłość, to choroba. Choć tak bardzo mnie nienawidzisz, nie możesz żyć beze mnie, szkodze Ci i uzalezniam jak narkotyk... Pomalu Cię wykanczam, tak jak Ty mnie, lecz nie daje tego po sobie poznać... Dziś Twoja sila w połączeniu z nerwami zostawiła na mnie swoje gorzkie piętno, lecz jak miękkie serce ma nie wybaczyć ciału zwiającemu się pod moimi nogami i mokrym od łez szczenięcym oczom? Idiotko, znowu się rozczulasz, jesteś tępa, miłość cię niszczy, wykonczymy się na wzajem, kiedyś nie wytrzymasz i mnie zabijesz, bo uwielbiam prowokować, gdybyś wiedział co jest w mojej głowie... Ale nie ucieklbys bo jestes chory, to juz nie miłość, to obsesja, jestes mój, uwiązany, juz się nie uwolnisz, a moze to ja się nie uwolnie, moze zamkniesz mnie w złotej klatce... moze jesteśmy tacy sami i ja też jestem chora
|
Dodaj komentarz
