|
Chwytam za komórkę i wybieram Jej numer. Próbuję do Niej zadzwonić, ale boję się, że nie odbierze. Czuję, że tkwi w czymś co w obecnej chwili ją niszczy. Czuję i to widzę pomimo dzielącej nas odległości. Chcę Jej jakoś pomóc, ale nie potafię nic zdziałać. Boję się wyłącznie tego, że mnie odrzuci, a tego właśnie nie chcę. Siedzi tam i cierpi, bo Jej wnętrze jest szarpane przez wiele czynników, ale co można zrobić? Na siłę przecież nie można nic zdziałać. Mogę teraz siedzieć i w pewien sposób okazać Jej wsparcie, ale wierzę w to, że Ona pamięta, że nie jest z tym wszystkim sama. Nie jest i nie będzie. Jednak ja też nie będę długo milczała. Będę czekać, ale nie długo. Minie jeszcze tylko parę godzin i nie odpuszczę, bo będę cały czas przy Niej jezeli tylko dopuści mnie do siebie. Mogę zarwać nawet całą noc dla Niej, aby miała świadomość i poczucie tego, że nie jest sama.
|
Dodaj komentarz
