|
`Nie pamiętam momentu mojego życia, w którym miałam okazję być i przy tym przeżywać to co wokół się dzieje. Najwyraźniej takiej chwili nigdy nie było. Ciągle stałam z boku, obserwując jak powoli zmierzam ku końcowi i nic nie mogę z tym zrobić. Mam na wyciągnięcie ręki własne marzenia, własne cele, ale nie mogę ich dotknąć, nie chcę tego zrobić. Czuję się pusta, niczym automat bez woli i uczuć. Przegrałam życie. Nie mam na nie wpływu, nie istnieję, tylko gram rolę już dawno mi powierzoną. Mam zrobić to co do mnie należy i umrzeć. A ja nie chcę umierać, nie przeżywszy życia.`
|
Dodaj komentarz
