Nie wiedząc o nim, ludzie zmieniają się, zat­ra­cając w so­bie to co dla Ciebie było naj­cenniej­sze. Przy­bierają mas­ki i toną w ste­reoty­pach, aż w końcu sa­mi za­pomi­nają, jak wyglądała ich praw­dzi­wa twarz... Nag­le Piękno, które po­kochałeś i podzi­wiałeś, sta­je się dla Ciebie niedostępne... Wy­par­te przez in­ne war­tości. I czu­jesz się jak­byś stra­cił ka­wałek siebie, jak­by coś bar­dzo ważne­go w To­bie umarło... A ktoś być może na­wet nie zauważył, że zat­ra­cił w so­bie to Piękno... Można próbo­wać je przywrócić do życia al­bo po­godzić się z je­go stratą. Jeśli będziesz próbo­wał je reani­mować, a ono mi­mo to nie wróci, stra­cisz również ra­dość, wiarę. Jeśli po­godzisz się, przyj­mując i ak­ceptując rzeczy­wis­tość, taką, jaką jest, na zaw­sze po­zos­ta­nie w To­bie tęskno­ta za stra­conym Pięknem... Niedo­syt, który nie poz­wo­li Ci dos­trzec Piękna w so­bie...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!