Niekiedy budziłem się o dru­giej, trze­ciej w no­cy i nie mogłem zasnąć. Wsta­wałem z łóżka, szedłem do kuchni i na­lewałem so­bie whis­ky. Ze szkla­neczką w ręku wpat­ry­wałem się w ciem­ny cmen­tarz po dru­giej stro­nie uli­cy i światła sa­mochodów na drodze. Chwi­le łączące noc z dniem były długie i mroczne. Gdy­bym mógł zapłakać, byłoby mi lżej. Nad czym jed­nak płakać? Za kim? Byłem zbyt sku­piony na so­bie, by opłaki­wać in­nych. Zbyt sta­ry, by opłaki­wać sa­mego siebie.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!