Czarne chmury mieszały łzy z deszczem Dawno nie było takiej burzy w tym mieście Wyciągnął zdjęcie, krople spadały na jej uśmiech Ona była dzieckiem, on szedł z wózkiem Kupił butlę, wrócił do domu Wypił ją duszkiem, poszedł spać, obudził go piorun Wstał pijany i wsiadł do samochodu Jechał na melinę do tych skurwysynów z jej bloku Wszedł na klatkę, wyważył drzwi łomem Oni śćpani jak gówno, leżeli na podłodze Bił ich po głowach do chwili gdy Nie poczuł na swoich ustach ich gorzkiej krwi Odwrócił wzrok i otrzeźwiał w moment Zobaczył dziecko, trzymało w dłoni pistolet Myślał o córce i żonie przez chwilę Dopóki tępy huk nie zamienił się w ciszę

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!