Żeby poczuć życie, człowiek musi się skonfrontować z pytaniami, zadać je sobie. To jedyny sposób, by dojść do wniosku, że jednak nie jest się w tym samym punkcie. Rzecz jasna, związana z tym nieodłącznie konstatacja, że to, co jest, nie będzie trwało wiecznie, może wyzwalać smutek, melancholię. Tak czy inaczej, ta mieszanina uczuć to jest właśnie życie. Głębsze, i przez to sensowne. ~ liiminki
|