|
''Być świadomym własnej nostalgii. Odnaleźć odbicie własnej duszy w przyrodzie. Na świat patrzeć przez pryzmat duszy, w zwierciadle świata poszukiwać prawdy o sobie, a w samym sobie prawdy o świecie. Rozwijać wyobraźnię i uczyć się dostrzegać metaforyczne znaczenie codzienności. Posiąść chociażby umiejętność porównywania ogromnej przestrzeni stepów do oceanu, wysokich traw tam rosnących do potężnych fal szalejących podczas sztormu, a wóz nurzający się w zieleni do łodzi. Być gdzieś nie tylko ciałem, ale i duszą, odbierać bodźce nie tylko zmysłami, ale i sercem. Słyszeć dźwięki tak subtelne, których nie ujrzałyby nawet niezastąpione źrenice sokoła. Nie pozwolić by człowiek stracił swoją godność przez zaniedbanie własnego wnętrza, tu liczy się intelekt i wyobraźnia, a nie to co powierzchowne.''~leeaa
|
Dodaj komentarz
