Nie ro­zumiem ludzi, siebie. Tych, którzy brną w coś, przez co wy­lewają łzy w po­duszkę 30min później pod­nosząc tyłek i ro­biąc dokład­nie to, przez co w chwi­lach ref­lek­sji znów będą wyć w niebiosa i czuć ten bez­nadziej­ny ucisk w brzuchu. Nie rozśmie­szaj­cie mnie, że tak wygląda ta cała miłość, bo pęknę ze śmiechu

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!