''Odczuwam gorycz istnienia,moim sercem włada bezradność,a mój umysł pełen bezdennej melancholii woła o Twój dotyk i możliwość ujrzenia Twojego oblicza, które przeze mnie jest sakralizowane.Łagodne oko błękitu spogląda na nas i wydaje się tak bliskie,tuż nad naszymi głowami sugerujące,że jeśli nawet jesteśmy daleko od siebie to mamy wspólne niebo.Przyroda wykazuje więcej wrażliwości niż ludzie,ponieważ ona jedyna potrafi zmobilizować wszystkie swoje żywioły by cierpiały razem ze mną.Ludzie zaś sceptycznie nastawieni do mojej tęsknoty za utraconą przeze mnie drugą połową duszy, moją idealną miłością,którą jesteś Ty szydzą ze mnie,wytykają palcami.Komunia dwóch dusz,naszych dusz ma ewidentnie smutny koniec,któremu pisane jest rozczarowanie powodujące frustrację i głębokie cierpienie.Spróbuję znaleźć nową perspektywę by ułożyć życie na nowo,w którym jak dwa pierwiastki jednego systemu, byliśmy zależni od siebie, niczym płuca od tlenu.''~leeaa

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!