Bo­li mnie ma­lino­wy od­cień nieba o czwar­tej nad ra­nem, bo­li mnie wiara ówczes­na, tak bez­gra­niczna, że pra­wie dziecięca, bo­li mnie noc usiana gwiaz­da­mi, bo­li mnie pew­ność, że zaw­sze, że nig­dy, że kiedyś na pew­no. I trzydzieści parę stop­ni, wi­rujące wiat­ra­ki, i pus­te wspom­nienia. Przy­jaźnie tak czys­te, tak praw­dzi­we, że aż nas zep­suły. Ale naj­bar­dziej bo­li mnie to, że każda chwi­la trwa tyl­ko chwilę, nic ponadto, i nigdy się już nie powtarza.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!