|
Nie wiem, może to codzienne palenie blantów sprawiło, że stałeś się obojętny. Zrozumiałam, że nic do Ciebie nie czuję. Nie jesteś pierwszym, w którym nie potrafię się zakochać. Z którym jestem tak na prawdę nie wiem po co. Przecież gdybyś teraz odszedł to nic wielkiego by się nie stało. Dalej codziennie będę budziła się na jointowym kacu, będę wstawać do szkoły i z totalnym betonem w głowie będę do niej szła, tylko po to, żeby na przerwach jarać lufy z ziomami za wizanem. Później wrócę do domu, opierdole porządne gastro i może trochę się zdrzemnę, żeby potem wstać i znów iść zajarać. Bo to lubię. Uwielbiam. Kocham to kurwa. I nie potrafię, albo nie, po prostu nie chcę tego rzucać. I chuj, że jestem przejarana i chuj, że to tylko pogarsza sprawy między nami. I tak nam nie wyjdzie, nie uda nam się, no wiem to. Nie chcę mi się nic ratować. Nie warto. Coraz częściej sobie to uświadamiam.
|
Dodaj komentarz
