chciałabym do ciebie coś napisać, ale za każdym razem się powstrzymuję. wiem, że to byłby kolosalny błąd, którego nie mogłabym sobie wybaczyć. bałabym się po raz kolejny odrzucenia z twojej strony, tej wrogiej nienawiści i kłamstw, którymi tak bardzo potrafiłeś mnie zwodzić. bałabym się również, że odnowiłyby się we mnie uczucia względem ciebie, a przecież tego nie chcę. nie chcę kolejny raz odczuwam ciągłego smutku, żalu, czy nienawiści względem ciebie. jednak kusi mnie tak bardzo to wszystko, aby się zaśmiać do twojego ucha i powiedzieć ci prawdę. jak bardzo cię nienawidzę za te ostatnie lata kłamstw, w których musiałam przy tobie żyć. nie wiem, jaką bym miała z tego satysfakcję, ale jednak wiem, że odczułabym jakąś chwilę spokoju, która pozwoliłaby mi spojrzeć na świat i ludzi z innej strony. poczułabym się lepiej wiedząc, że dałam ci nauczkę względem tego, że nie osądza się ludzi po pozorach, wiesz?
|