I znów się za­wiodłam, nie wiem który to już raz. Mo­je ser­ce jest już od­porniej­sze, umysł wo­li przyj­mo­wać to na chłod­no. Nie krzyczę jak opęta­na, nie płaczę. Po pros­tu przyj­muję do wiado­mości i odchodzę. Wy­daję się być opa­nowa­na, ale gdzieś głębo­ko we mnie włas­nie toczy się woj­na sprzecznych myśli. Za każdym ra­zem bo­li jak nigdy.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!