(Cz2) Pewnego bliska jej osoba nie wytrzymała i powiedziała: - Pomogę ci. Kobieta wcale nie udawała, naprawdę nie wiedziała, o co może chodzić. Spojrzała spod długich, czarnych rzęs i wykrzywiła usta w nieodgadnionym grymasie. -Pomogę ci - powtórzyła osoba, a ta w końcu zrozumiała, że jest na świecie ktoś, kto widzi głębiej, kto czyta w jej gestach, kto widzi zrozpaczone spojrzenie, podczas gdy inni zachwycają się urodą . Wtedy piękna kobieta rozpłakała się. - Mnie nikt nie może pomóc. I się rozstali. Następnego dnia, a był to bardzo wczesny ranek, znajomy mojej bohaterki stanął w jej drzwiach i powiedział: - Pakuj się! Nie było rady, tak szybko jak się dało, zapakowała najważniejsze rzeczy i wyjechala do całkiem innego świata...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!