|
Nie byłam w stanie pójść nawet na pogrzeb. Nigdy nawet nie przemknęła mi przez głowę myśl, że mogę doświadczyć takiej straty. W pierwszym miesiącu po Twojej śmierci siedziałam w swoim pokoju w czarnych ubraniach. Rolety były zasłonięte a moje oczy były napuchnięte od płaczu. Łzy zmyły nawet smugi tuszu, które pokrywały moją obolałą twarz. Nie byłam w stanie jeść i pić. Siedziałam na podłodze jak małe dziecko, ściskając kolana i kołysząc się... W przód i tył. Nikogo przy mnie nie było, bo to Ty byłaś jedyną osobą, która pomagała mi podczas nieobecności innych. Dopiero kiedy odeszłaś zdałam sobie sprawę, że zostałam tu sama. Wiesz? Chciałam jak najszybciej znaleźć się obok Ciebie. Zrezygnowałam, bo jestem ogromnym tchórzem. Teraz minęło już kilka miesięcy. Wyszłam ze swojej samotni, chodzę do szkoły, która jest tak pusta bez Ciebie. Poznałam nowych ludzi, dzięki którym czasami się uśmiecham. Jednak to wszystko kosztuje mnie bardzo dużo wysiłku, bo nie ma Ciebie. / love_krowe
|
Dodaj komentarz
