Nasz los jest niesprawiedliwy. Nie chcemy żyć, ale mimo starań stąpamy bosymi stopami po podłodze naszego zimnego pokoju. Siedzimy na łóżku wdychając samotność. Bierzemy proszki nasenne, aby nie myśleć, nie czuć, zapomnieć. Chcemy żyć, ale wydaję nam się, że lata trwają sekundę. Próbujemy zatrzymać tak bardzo cenny czas, ale się nie da. Biegnie. Ucieka. Wiemy, że nasze dni są policzone i już niedługo zostanie z nas tylko ciało, które zjedzą robaki. / love_krowe
|