|
Kiedyś o mnie zapomnisz.
Tak jak zapomina się jak smakowała wczorajsza kawa,
albo tak jak zapomina się o zeszłorocznym śniegu.
Zapomnisz jaki był wymieszany ból z pierwiastkami
szczęścia. Zapomnisz pojedyncze słowa, gesty, myśli.
wszystko uleci z ciebie jak życie z człowieka przejechanego
przez ciężarówkę. i okaże się, ze scenarzysta,
który to wszystko poskładał w swej malej główce,
nie zrobił kariery, nie zarobił milionów,
a zamarzł w parku z butelka taniego wina w ręku.
Kiedyś zapomnisz jak smakowało moje imię. oddasz serce
w depozyt komuś innemu.
Szczęście wypełni cię po brzegi,
od paznokci u stop do końcówek rzęs.
I będziesz żyć w spokoju, łykać złudzenia
w pigułkach każdego pojedynczego ranka.
Ale nic nie będzie takie samo jak te nasze chwile.
jak nasza samotność we dwójkę,
jak nasze bycie razem ale osobno.
Czasami myślę, że nigdy nie będę szczęśliwa.
|
Dodaj komentarz
