ludzie i ich sny zagrzebane betonem gdzieś tam ja i Ty, róże pod nieboskłonem i choć wieje chłodem pomimo braku światła nadziei płomień tli się w naszych płatkach i to nie koniec jest, to nie porażka bo nawet na betonie czasem piękny kwiat wyrasta

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!