|
Córeczka tatusia.
Jego oczko w głowie.
Ja.
Zawiodłam...
Zatraciłam zaufanie ojca.
To on o mnie martwił się najbrdziej.
To on zawsze chciał po mnie przyjeżdzać.
Odwozić mnie.
Zawsze byłam.
Córeczka tatusia.
A teraz?
Co ma powiedzieć ten ojciec, który jednoznacznie widzi jak jego
dziecko się stacza i on nic nie może zrobić?
Jak ma zareagować na zwężone źrenice, buch w płucach i promile we krwi?
Co powinien zrobić gdy widzi, że jego dziecko, najukochańsza córka z
pożądnej i ułożonej dziewczynki zmienia się w nieogarniątą kobietę..
Nastolatkę, która nie umie poradzić sobie z otoczeniem. Która
eksperymentuje z ostrymi przedmiotami. Która jest już znana jako
dobry kontakt.//cz.1
|
Dodaj komentarz
