 |
To dziwne ile ludzi mijamy idąc przed siebie chodnikiem, widzimy ich twarze a w ogóle ich nie znamy. Kto wie kim oni będą w przyszłości dla nas? Może będziemy mieć wypadek, a któraś z tych osób nam pomoże, może to my będziemy musieli pomóc jej? Może to będzie kiedyś nasz przełożony? Albo kiedyś będziemy z nim/nią zakochani po uszy? Może on będzie nas uczył w nowej szkole? A może po prostu miniemy go jak większość ludzi i nie będziemy się nim przejmować, nie będziemy o nim myśleć ani nawet nie zapamiętamy jego twarzy, to jak był ubrany. To jest dziwne i ciekawe. Jak ktoś kogo wcale nie znamy potrafi się stać nam bliski, potrafi być dla nas kimś ważnym, mimo iż nie tak dawno był dla nas obcym...
|
Dodaj komentarz
