Tak bar­dzo Cię te­raz pot­rze­buję. To dziw­ne, bo 5 mi­nut te­mu byłam jeszcze tak bar­dzo szczęśli­wa. Ludzie py­tali co brałam, że uśmie­cham się w po­nie­działko­wy po­ranek, gdy na zewnątrz mroźno i prószy gru­by śnieg. A ja myślałam o To­bie. O tym, że może w końcu będę przy kimś szczęśli­wa, przy To­bie szczęśli­wa. Te­raz pew­nie już za­sypiasz. Ja nie zasnę. Łza po­woli ścieka po po­liczku. Czy już zdążyłam to zep­suć? To co się na­wet nie zaczęło?

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!