Z dnia na dzien bylo coraz lepiej, w koncu myslalam ze juz mi przeszlo. Nie mialam z nim kontaktu i tak chyba bylo lepiej. Zaakceptowalam to ze to nie byla nasza bajka. Probowalam znalezc sobie kogos ale zaden nie byl nim. Myslalam ze tak ma byc. Bylo mi dobrze tak jak jest. Niedawno jednak spotkalismy sie ze znajomymi w knajpce, on tez tam byl. Zrozumialam ze moge go traktowac normalnie, ze juz mi przeszlo. Od tamtej pory gadalismy kilka razy. Staram sie byc mila i traktowac go jak zwyklego kolege. Ciesze sie ze po tym wszystkim mozemy byc tylko albo az znajomymi. Jestem szczesliwa ze mozemy normalnie pogadac. Oboje zachowujemy sie tak jakby nic wczesniej sie nie wydarzylo. Mam swiadomosc ze my pozostaniemy juz tylko znajomymi ale ciesze sie ze mamy taka szanse. Z perwpektywy czasu zrozumialam ze ja tez popelnilam wiele zasadniczych bledow. Nie obwiniam go juz za to co sie stalo bo wiem ze byla to tez moja wina.
|