cz.2 //Czasem, gdy go przypadkiem ujrzała Czekała na słowo przepraszam, za które by wszystko oddała Widząc ich razem myślała, że śni Nie miała pomysłów na resztę swych dni Nie chciała już żyć, nie mogła wytrzymać tego Ich głupich chichotów i spojrzeń jego Straciła go, wszystko, co miała Nie mogła zapomnieć tak bardzo cierpiała Pragnęła jednego uciec jak najdalej Planowała swą śmierć, przestała wierzyć w siebie Już nigdy nie cierpieć i znaleźć się w niebie Resztkami sił mówiła, co czuje Jak bardzo jej tego chłopaka brakuje Poszła, więc w miejsce obojgu im znane Przez niego i przez nią tak bardzo kochane Wyjęła żyletkę śmiejąc się z siebie Siedziała smutna myśląc o niebie Myślała o nim, jego szczerym wyznaniu O głupich obietnicach i ich pożegnaniu Otarła łzy zaczęła ciąć ręce Mówiąc: Już mnie nie zranisz, już nigdy więcej I w tej samej chwili ujrzała jego

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!