"Nie możesz pat­rzeć na te ra­ny. Zakładasz bran­so­let­ki, no­sisz długie ręka­wy, by­le tyl­ko nie widzieć znaków. Ale wiesz, że one tam są. Po­tem za­pomi­nasz o tym ok­ropnym uczu­ciu i znów to ro­bisz. Bo to Ci sma­kuje. Jes­teś zły, że to ro­bisz, ale jed­nocześnie czu­jesz od­prężenie. Za­taczasz ta­kie błędne koło. Tyl­ko od Ciebie za­leży, czy się zat­rzy­masz. A zaz­wyczaj to jest sil­niej­sze...".

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!