nie będziesz się uśmiechać już do mnie I te myśli sprawiają, że mi się nie chce żyć Bo myślę ciągle „przebyliśmy tyle serpentyn we dwoje Wyłącznie po to, by ujrzeć koniec na kolejnej z nich?” Nie mieliśmy kiedyś nic, prócz siebie Dotyków dłoni, krzyków w gniewie i morza łez Zrobiliśmy razem setki kilometrów po niebie Ale na którymś z postojów zostawiliśmy sens...

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!