|
spotkaliśmy się po kilkunastu latach na spotkaniu klasowym, od razu go poznałam. nic się nie zmienił, nadal ma ten piękny uśmiech i dołeczki w policzkach. usiedliśmy razem na ławce przed klubem i rozmawialiśmy, śmialiśmy się. w pewnym momencie objął moją rękę, nastała cisza, spojrzeliśmy sobie w oczy. patrzyłam i już wiedziałam, że to co wmawiałam sobie przez tyle czasu było kłamstwem. nadal go kocham, nic się nie zmieniło. usłyszałam parkowanie samochodu, stukanie obcasów i głos dziecka, które zbliżało się do nas. wstał, a ono rzuciło mu się na szyje. podeszła do nas kobieta, pocałowała go i odeszli. wstałam, patrzyłam przed siebie, łzy leciały po policzkach, serce łamało się na pół i ta najgorsza świadomość, że kurwa to mogłam być ja.
|
Dodaj komentarz
