Nie pragnęłam wiele, pra­wie nic. Je­dynie de­likat­ne­go muśniecia dłoni pod­czas wie­czor­ne­go spa­ceru, w cza­sie które­go mógłbyś to­warzyszyć mi w upa­janiu się za­pachem bzów. Byłabym go­towa upić się tym za­pachem z tobą, aż do ut­ra­ty zmysłów i wszecho­bec­nej kon­tro­li nad miłością wy­lewającą się z moich kie­sze­ni. Chciałam nią za­rażać ludzi, ciebie. Prze­de wszys­tkim ciebie. Jed­nak ty nie czułeś ani bzów, ani wios­ny. Nie widziałeś oceanu miłości, który z uśmie­chem na us­tach od­da­wałam to­bie. Kro­pel­ka po kro­pel­ce. Nie chciałeś jej.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!