|
Kolejny rok przeminął, a ja wciąż patrzę na siebie i płaczę. Jakim człowiekiem się stałam? Wszystkie te lata spędziłam w poszukiwaniu siebie i nadal otacza mnie mrok, ponieważ nie potrafię sama odnaleźć światła. Czasem czuję się jak człowiek na pustkowiu. Jestem samotnym żołnierzem na wojnie, wysłanym na śmierć nie bardzo wiedząc dlaczego. Czasem to nie ma żadnego sensu. Nie ma żadnego sensu.
|
Dodaj komentarz
