|
Popatrz na mnie. Kogo widzisz? Szczęśliwą, roześmianą dziewczynę, zabawną, energiczną, otwartą i odważną? Popatrz drugi raz, i tym razem zajrzyj w moje oczy. Niech staną się oknem, a ta mgła, która je na codzień spowija, czymś na kształt muru obronnego, niech będzie firanką. Teraz przyglądaj się moim ruchom. Zauważyłeś, że na chwile się odsunęłam w bok? Że przez jeden moment moja twarz zwrócona była w tył? Czy zwróciłeś uwagę, że nagle moje kroki stały się bardziej ociężałe, ale jednocześnie szybsze, nerwowe? Usłyszałeś, że mój głos jest zachrypnięty, cichszy, i że nagle wybuchłam głośnym, długim śmiechem, całkiem bez powodu? Więc zastanów się i powiedz mi ponownie, kogo widzisz.
|
Dodaj komentarz
