|
szła przez miasto w dłoni trzymając krwistą różę. omijała wesołe dzieci ze stokrotkami . rodziców zmierzających ze swoimi pociechami do wesołego miasteczka . babcie odbierające wnuków z przedszkola. bała się tego miejsca, tak strasznie nie lubiła tam chodzić, ale wiedziała że musi , że powinna , że po prostu chce . podeszła bliżej siadając na ławce. ' nie rozumiem dlaczego to zrobiłaś. przecież było nam razem dobrze , spędziłyśmy ze sobą tyle lat, tysiące wspólnych chwil, szczęśliwych chwil. to dzięki Tobie żyję, dzięki tobie tutaj mogę teraz być. nie ma już nikogo takiego, nie mam kogo do kogo mogę podejść i wtulić mu się w piersi rozpaczając jak źle mi dzisiaj było w szkole, nie ma kogoś z kim mogę się użerać o słoną zupę, kogoś kto będzie kontrolował moje oceny - a ja pragnę kogoś takiego mieć, dlatego idę do Ciebie, mamo ' -powiedziała po czym kładąc róże na pomnik wbiła sobie nóż w serce.
|
Dodaj komentarz
