 |
Kiedy najbardziej potrzebowałeś mieć przy sobie kogoś bliskiego, kto poda Ci rękę - nie było mnie. Gdy zwyczajnie nie miałeś sił dalej żyć, wstawać każdego ranka, nie widząc po prostu sensu - nie było mnie. Kiedy chciałeś gdzieś wyjść w moim towarzystwie - nie było mnie. Kiedy potrzebowałeś szczerej rozmowy i kilku dobrych rad - nie było mnie. Kiedy kładąc się spać, chciałeś rankiem widzieć mnie obok - nie było mnie. Wracając popołudniem z pracy, chcąc się ze mną spotkać - nie było mnie. Chcąc wyjść ze mną o trzeciej w nocy na miasto, by wspólnie napawać się uśpionym miastem - nie było mnie. Jedząc rano śniadanie chciałeś parzyć dwie herbaty, a nie jedną - znów mnie nie było. Chłodnymi wieczorami, kiedy wracając ze spaceru chciałeś mnie przytulić - nie było mnie. Idąc na zakupy, nie mogłam iść z Tobą - nie było mnie. Każdego dnia byłeś sam, beze mnie. Przepraszam, że nigdy nie mogłam być obok, mimo, że chciałam, tak bardzo. Przepraszam, raz jeszcze.
|
Dodaj komentarz
