|
Piszę to, o czym nie mogę mówić wprost. Mogłabym wreszcie być z kimś szczera i opowiedzieć, co mi leży na sercu zamiast uciekać do świata wirtualnej stabilizacji. Być może anonimowość daje pewne poczucie bezpieczeństwa, lecz ucieczka i porzucanie tożsamości nie są przecież rozwiązaniem. To prawda- jest mi lżej, gdy dzielę się tym wszystkim, ale wiem, że powinnam znaleźć inną drogę. Przestać pisać- zacząć działać. Przestać się kryć i gonić za szczęściem.
|
Dodaj komentarz
