|
Potrafię przepłakać całą noc, bo jest mi cholernie źle, albo dusić się ze śmiechu w poduszkę, bo przypomni mi się jakaś śmieszna sytuacja. Mogę całe dnie nie wychodzić z domu, żyć tylko muzyką, albo pokonywać długie dystanse w celu rozmyślania. Ranię słowem jak i czynem, często jestem wredną egoistką, innym razem przytulam się do każdego i mówię, że go kocham. Bywa, że wpadam do domu z hukiem, nie zwracając uwagi na babcię, zamykam się w pokoju, rzucam się na łóżko i liczy się tylko muzyka płynąca z głośników, albo domownicy zwracają mi uwagę, że ostatnio przestałam pyskować. Zdarza się, że wychodzę na spacer z koleżanką, a kończę śpiewając przy alkoholu z kumplami. Wkurwiam się, gdy ktoś robi krzywdę osobie dla mnie ważnej i staram się stanąć w jej obronie, albo po prostu olewam sprawę tłumacząc, że inni mają gorzej. Taka już jestem. / pjooona
|
Dodaj komentarz
