 |
Pamiętam tamten dzień. Siedziałem w mieszkaniu, w pokoju unosił się dym z dopiero co odpalonego papierosa. Usłyszałem dzwonek do drzwi. Podniosłem się, podszedłem i otworzyłem. To byłaś Ty. Przyszłaś i chciałaś przeprosić za wszystkie krzywdy jakie wyrządziłaś. Wtedy nie potrafiłem się na Ciebie gniewać. Stanął czas i wszystko oprócz Ciebie było dla mnie nieważne. W tej jednej chwili zrozumiałem dla kogo tak naprawdę chcę żyć. Byłaś taka cudowna, opanowana, spokojna. Tak bardzo się o mnie martwiłaś. Powiedz. Kto by przypuszczał, że po pół roku wszystko się rozwali? Kochałem Cię z wiarą, że to się nigdy nie zepsuje. Sądziłem, że nasze życie będzie przebiegało w szczęściu, i że nikt nigdy nie stanie nam na drodze. Myliłem się. Może wielu ludzi uważa, że miłość, ta prawdziwa, trwa wiecznie. To nie jest prawda. Możecie czuć, że kogoś kochacie, ale z biegiem czasu i tak będziecie cierpieć z powodu tej osoby. Tak. Cierpienie i radość tworzy miłość.
|
Dodaj komentarz
