|
siedząc teraz w roztrzepanym koczku, luźnej koszulce i potarganych szortach, zdaję sobie sprawę że na swój sposób jestem wyjątkowa. nie ma człowieka takeigo jak ja. każdy może spostrzega mnie inaczej, sądzi o mnie coś innego, i ma prawo mnie nie cierpieć, ale to właśnie, te wszystkie różnice tworzą moje ja, moje wyjątkowe ja.
|
Dodaj komentarz
