budzę się następnego ranka i nie pamiętam co się stało w mojej głowie tylko szum, to niewyobrażalny chaos wstaje z łóżka i zaciągam się tym dymem samotności już nie jeden z nas wykitował, odgłos łamanych kości ten człowiek już skończył pościg za swoim szczęściem ten głupiec popełnił samobójstwo z myślą o zemście chciał odegrać się na Bogu, dlatego, że dawniej on mu nie pomógł, nie powiedział nic z zasznurowanych ust gdy ten błagał go o pomoc, wycelował w Boga spust lecz on milczał, a w okół człowieka krażyło kilka dusz siadam na parapacie, w ręku trzymając niedopalonego papierosa i gorącą kawę i słucham jak oni tam bredzą patrzę z okna, na te rozmazane postacie, te twarze z których wycieka sens życia, każdy z nich to błazen ośmieszają się na każdym kroku, nie wierząc że Bóg istenieje, od strony stworzyciela powiał okropny chłód.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!