|
12:08:18
Stoję sama na krańcu wielkiej góry patrząc jak nasze miasto zdobi deszcz,ono tak pięknie wygląda nocą te światła i to niebo, tu jest tak pięknie,zastanawiam się czemu nie ma cię ze mną,czemu nie trzymasz mnie za rękę i nie szepcesz jak dawniej tych dwóch czułych słów czy na prawdę jestem aż taka zła,czy moje serce jest aż tak brudne ,że nie da się go kochać? Stoję jak zahipnotyzowana moknąc w ulewie patrze jak błyskawice rozrywają niebo ,a grzmoty zakłócają myśli,podobno nic już nie czujei moje serce jest martwe,jednak moje usta dygocą z zimna a ręcę trzęsą się ze strachu.Stoję i zastanawiam się co ja tu robię przecież tak panicznie boję się burzy i tak starasznie nienawidzę ciemności. Zastanawiam się czy może to wsztko jest zwykłym snem,może wcale mnie tu nie ma i nie walczę z lękami,może na prawdę moje serce jest martwe i nie da się go kochać,a moze po prostu bez ciebie nic nie ma sensu,nawet strach.
|
Dodaj komentarz
