Siedzę zam­knięta w pokoju. Zapłakana. Za ścianą słyszę krzyki. Płaczę jeszcze bardziej. To mama. To tata. Kiedyś tak bar­dzo zakochani. Dziś na siebie nie mogą pat­rzeć. Niena­wiść się z nich wylewa. Naj­bar­dziej cier­pię ja. Ich córka jedyna. W objęciach tu­le misia. Trzęsę się z zim­na i wy­lewam łzy. Tyl­ko niekocha­ne dzieci tulą mi­sie, ta­kim dzieciom pot­rze­ba jest od­ro­bina czułości. I na­dal słyszę krzy­ki.Na­dal lecą łzy. Tulę już tyl­ko mi­sia,nikt in­ny nie tu­li mnie.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!