Znowu monotonia codziennego dnia Znowu słyszę dźwięk rozbitego szkła Kolejny raz niebo czarną chmurą powlekane Kolejny raz serduszko me złamane Padają okruchy zmęczenia na ziemię Padam ja a ze mną moje tchnienie Słychać trzask rozbitej duszy Smutek i żal topią się w kałuży Jednak ratować próbuję swe myśli Lecz nikt nie chce mi w tym pomóc I to mnie przekreśli

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!