Te­raz idę w deszczową noc przez ulicę wyk­li­nając życie z pa­piero­sem w ręku. Spo­tykam Cię, a Ty py­tasz co się stało, prze­cież zaw­sze byłam ta­ka poukłada­na, nig­dy nie przek­li­nałam, nie pa­liłam. co się stało!? Zos­ta­wiłeś mnie, kre­tynie. Pa­piero­sy, zastępują mi Ciebie - naj­wy­raźniej muszę być od cze­goś uza­leżniona. A przek­leństwa? Przek­leństwa poz­wa­lają mi uwol­nić wewnętrzną roz­pacz, spo­wodo­waną Twoim odejściem.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!