Była moją muzą, moją ar­tys­tką. I odeszła. Zos­ta­wiła mnie tu­taj- sa­ma. Gdy nad­chodził wieczór, czułam jej brak. Już późna godzi­na, na­dal jej nie ma. I pa­miętam jak mówiła, że życie Nas nie roz­pie­szcza. Kochałam kiedy mówiła " Nas". Bo prze­cież już nie ona, nie ja, tyl­ko MY. MY ra­zem i my na zaw­sze. Cho­ciaż nie chciałam, żeby mówiła na zaw­sze, na zaw­sze to ta­kie nieok­reślo­ne nig­dy

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!