|
[cz2]Ale tak sie nie da... najzwyczajniej w świecie sie nie da. Życie , które tak kochamy tylko wtedy, gdy jest dobrze w końcu podcina skrzydła i sprowadza nas na ziemie. Powodując bolesny upadek, po którym to my sami musimy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy chcemy sie podnieść. Tylko, że ile takich upadów człowiek jest w stanie znieść? sporo prawda? Ale przychodzi taki moment, kiedy nie ma się po prostu już sił wstawać. Najzwyczajniej w świecie.... i to jest własnie ta chwila. Nie mam sił. Nic nie rozumiem... nie pojmuje... nie ogarniam...jestem zbyt skomplikowana by zrozumieć samą siebie...przepraszam. /kropeczka
|
Dodaj komentarz
