|
\to nie moja sprawa. ale poprostu nie potrafie tak obojetnie patrzec jak grupka osob siedzi codziennie w tym samym miejscu i z kazda kreska spada coraz nizej. zyja cpaniem. nie znaja juz uczuc. sa obojetni i calkowicie zagubieni. ich jedynym celem jest zaspokojenie swojej potrzeby. i znowu.. dzwiek wciaganej kreski, to kreci ich najbardziej... i jest tam tez Ona, sama posrod tylu chlopakow, ktorych traktuje jak braci, a moze jednak jak calkiem obcych ludzi ze wspolnym hobby. z roku na rok jest z Nia coraz gorzej, nie chce brac, ale nie umie juz przestac. to dla niej droga bez wyjscia. nie kontroluje juz swoich slow i ruchow. a przeciez jest a moze byla taka madra dziewczyna, ktora scisle analizowala kazdy problem, tak lubiala zastanawiac sie nad zyciem i wszystko przelewac na kartke trworzac idealna poezje zycia. jednak mam nadzieje ze tam w glebi jej serca zostala czastka, tej wrazliwej, madrej i kochajacej dziewczyny. ale chyba nie ma juz szans zeby wyszla z tego bagna. /yoshiko.
|
Dodaj komentarz
