niech nikt nad grobem mi nie płacze, krom jednej mojej żony. za nic wasze łzy sobaczę, I żal ten wasz zmyślony. niech dzwon nad trumną mi nie kracze, ni śpiewy wrzeszczą czyje, niech deszcz na pogrzeb mój zapłacze, i wicher niech zawyje. niech kto chce grudę ziemi ciśnie, aż koniec mnie przywali, nad kurhan słońce niechaj błyśnie. i zeschłą glinę pali, a kiedyś może kiedyś jeszcze, gdy mi się sprzykrzy leżeć, rozburzę dom ten gdzie się mieszczę, i w słońce pocznę wierzeć , gdy mnie ujrzycie takim lotem, że postać mam już jasną, to zawołajcie mnie z powrotem, tą mową moją własną, bym ją posłyszał tam do góry. gdy gwiazdą będę mijał, podejmę może po raz wtóry, ten trud co mnie zabijał..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!