|
A teraz siedzę na kanapie, w głośnikach słychać dźwięk naszych ulubionych piosenek. Spoglądam w lustro. Widzę jak siedzisz obok mnie i przytulasz. Widzę jak się uśmiechasz, a ja razem z Tobą. Nagle staje się cicho. Oprzytomniałam. To wszystko działo się w mojej wyobraźni. Wszystkie obrazy uciekły. Ciebie przecież już nie ma. Biorę łyka gorącej herbaty, ponownie wciskam przycisk "play" w odtwarzaczu i zagłębiam się we wspomnieniach, które dzisiaj są moimi najpiękniejszymi, a zarazem najbardziej bolesnymi. / the_words_flow
|
Dodaj komentarz
