Oczy pełne żalu, wielka niewiadoma „dlaczego akurat tak musiało się to życie potoczyć”, opuszczony wzrok w geście niepewności.. A teraz żyję swoim życiem i zastanawiam się, czy drugi raz zrobiłabym to samo. Czy tamtego dnia, gdy wyzwałaś mnie od najgorszych, poszłabym do Niego, czy przytuliła Cię i udawała, że tego nie słyszałam.//Karolinkaa
|