Palący się żarem, co w sercach się tli. I życiem co jest złocone, szcześciem zesłanym z niebios im. Cieszą się wspólnymi chwilami. Żadne nie chce by zostali sami. Nie chce odchodzić zadne z nich. Są jak wyjeci z liter Szekspirowskich... A jednak się róznią od tych baj i teatrów. Są żywi i na wieczność pozostaną.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!