|
[1] -Nie pamiętasz już jak mówiłeś, że będziesz mnie kochał na zawsze? -powiedziałam wzburzona, a łzy powoli zaczęły mi napływać do oczu. -Pamiętam ale.. -Ale co? Dlaczego Ty mi to robisz? Co ja takiego zrobiłam? Dlaczego znów mam przez Ciebie cierpieć do cholery? Miałeś mi dawać szczęście, a nie ból! - krzyknęłam w jego stronę, a łzy pociekły po moich policzkach. -Zrozum.. Robię to dla Twojego dobra. Doceń to - powiedział to zdanie po raz dziesiąty dzisiejszego wieczoru. -A Ty zrozum, że pieprzę takiego dobro! Jak można zadawać komuś ból dla czyjegoś dobra? Wolałabym już, żebyś mnie teraz zabił, niż tak bardzo ranił. -Nie potrafiłbym... Proszę Cię, uwierz że nadal Cię kocham, ale nie potrafię już tak żyć. Nie potrafię znosić Twoich humorów, wybuchów złości, użalania się nad sobą.. To mnie przerasta.. Ale będę Cię kochać zawsze i na zawsze. Co by się nie stało, zawsze będziesz w moim sercu.
|
Dodaj komentarz
